Wiskundemeisjes

Onderwijsvisitaties wiskunde

Afgelopen week heeft de visitatiecommissie wiskunde van QANU (Quality Assurance Netherlands Universities) haar rapport gepresenteerd. De commissie heeft de meeste wiskunde-opleidingen aan de Nederlandse universiteiten beoordeeld op allerlei aspecten als bestuur, personeel, voorzieningen, eindtermen, toetsing, studiebegeleiding en de lerarenopleidingen.

Het rapport is hier te vinden. (Aan de Universiteit Leiden is wiskunde samen met de rest van de faculteit Wiskunde en Natuurwetenschappen gevisiteerd, dat rapport staat op dezelfde site.)

Het algemene deel van het rapport is interessant om te lezen voor iedereen die te maken heeft met het universitaire wiskunde-onderwijs: zien hoe de andere universiteiten zaken aanpakken kan zeker inspiratie opleveren.

Rob Tijdeman, de voorzitter van de commissie, zei in zijn begeleidende voordracht:

In de overgrote meerderheid van de gevallen gaf de commissie echter een overtuigende voldoende. Studenten blijken met plezier en overgave te studeren, zijn enthousiast over de bereikbaarheid van stafleden en de kleinschaligheid van de wiskundeopleidingen, en in het algemeen tevreden over de wijze waarop door hen gesignaleerde problemen worden opgelost. De meeste alumni zijn tevreden over de gevolgde opleiding, zelfs als ze de verworven kennis in hun dagelijkse werk niet meer toepassen, al is de spreiding in opvattingen hier groter. Met name over de lerarenopleiding werden nogal wat negatieve opmerkingen gemaakt. Het was ook goed te merken dat aan sommige klachten van alumni, zoals meer praktijkproblemen of meer aandacht voor Engels, inmiddels tegemoet gekomen was.

De opvallendste aanbeveling gaat dan ook over de universitaire lerarenopleidingen:

De commissie acht het gewenst dat er een sterkere band komt tussen de vakcomponent en de didactisch-pedagogische component van de lerarenopleidingen wiskunde. Dit kan bereikt worden door de lerarenopleidingen binnen de faculteit te plaatsen waar de wiskunde toe behoort, bijvoorbeeld per faculteit een zo’n opleiding. In zo’n opleiding kan aanstaande leraren geleerd worden leerlingen met verschillende capaciteiten ieder op eigen niveau te bedienen en zo ook de meest begaafde leerlingen voldoende uit te dagen. Het wiskundeniveau van de meeste leraren die nu worden opgeleid schiet hiervoor ver te kort. De universiteiten hebben hier ook een sociaal-maatschappelijke taak.

Dit klinkt als een erg goed idee! Ik hoor van studenten aan de universitaire lerarenopleidingen in Leiden weinig positieve geluiden. Maar ik ken natuurlijk niet per se een representatieve steekproef, dus ik ben erg benieuwd naar jullie reacties hierop.