Wiskundemeisjes
Internetbureau Rotterdam 
Gisteravond ging ik in Eindhoven naar een concert van Tamara Stefanovich (piano), met een inleiding van Alexander Rinnooy Kan. Het programma bestond uit piano-études van György Ligeti (1923 - 2006). Maar wat ik van tevoren niet zo in de gaten had, was dat Rinnooy Kan vooral over de wiskunde in de muziek van Ligeti zou praten! Vanmorgen schreef Bert Kramer in een reactie ook al over dit concert.
György Ligeti
Rinnooy Kan vertelde over Ligeti's leven en werk. Ligeti was geïnteresseerd in wiskunde: hij deed toelatingsexamen voor de studies wiskunde en natuurkunde. Maar omdat hij joods was en de Tweede Wereldoorlog gaande was, werd hij niet aangenomen. In zijn latere leven raakte hij bevriend met Benoît Mandelbrot, en hij raakte gefascineerd en geïnspireerd door de fractalmeetkunde. Ook de chaostheorie komt tot uiting in Ligeti's werk: in ritmes en accenten wordt duidelijk dat een heel klein verschil in startwaarde een heel grote verandering kan veroorzaken. Zo gaf Rinnooy Kan het publiek een stoomcursus fractalmeetkunde en chaostheorie.
Alexander Rinnooy Kan
Maar hij benadrukte ook dat de esthetiek van de wiskunde en die van de muziek heel verschillend van aard zijn: het mooie aan wiskunde is dat je ingewikkelde structuren rationeel volledig kunt begrijpen, terwijl een rationele analyse van de muziek de schoonheid nooit helemaal verklaart. Lees vooral wat Alexander Rinnooy Kan vorige week zelf zei over de wiskunde in Ligeti's muziek in een interview in NRC Handelsblad.
Daarna speelde Tamara Stefanovich twaalf berucht moeilijke maar prachtige piano-études. Erg mooi en indrukwekkend!
Tamara Stefanovich
Dierenliefhebber Bart attenteerde ons op deze zeer wiskundig verantwoorde knuffel.
De beer heet Mandelbrot (Benoît voor vrienden) en komt van Buttons for mouse.
Camiel mailde me laatst de link naar deze mooie site. Toen ik hem vrijwel onmiddellijk terugschreef dat dit mijn nieuwe favoriete website was, antwoordde hij: ``Binnen 5 minuten, ik neem aan dat het de waan van het moment is.'' Een paar weken later moet ik toegeven dat er inderdaad websites zijn die ik vaker bezoek. Toch ben ik nog steeds erg enthousiast over het eenvoudige en mooi uitgevoerde idee.
Een film over fractals, van Arthur C. Clarke, uit 1995. Hij duurt maar liefst 54 minuten. Met onder anderen Ian Stewart, Stephen Hawking en Benoît Mandelbrot.
