Wiskundemeisjes

Ik heb dit jaar getwijfeld of ik mee zou doen aan de Dance your PhD contest. Ik zag al een showballet met kettingbreuken voor me, maar bedacht net op tijd dat ik zelf eigenlijk niet zo goed kan dansen.

Maar...knopenkoning Roland van der Veen kan wél dansen en besloot om bij de verdediging van zijn proefschrift samen met zijn paranimfen een dans te doen. Hoe cool is dat?

Roland heeft twee filmpjes online gezet. Het eerste laat zijn lekenpraatje zien, waarin Roland uitlegt hoe je vlechten tegenkomt bij het roeren in een kopje koffie en hoe je dat zelfde beeld kunt gebruiken om te begrijpen hoe de kwantumcomputer werkt.

Aan het einde van het filmpje (voor wie nog niet gelijk heeft gekeken) poneert Roland zijn belangrijkste stelling:

Wiskunde is een uitvoerende kunst.

En vervolgens danst hij samen met zijn paranimfen een Tango en een Lindy Hop (een Lindy Hop!) met linten in de hand. Ze leggen al dansend een knoop in de linten, net als de kwantumdeeltjes dat doen. Daarna volgt nog een korte indruk van de werkelijke verdediging van zijn proefschrift.

We feliciteren Roland van harte met zijn doctorstitel en hopen dat hij wiskunde en dans nog vaker zal combineren!

Zoals jullie misschien wel weten (en anders kun je hier een eerder stukje van ons lezen) is de Riemann-hypothese een van de belangrijkste onbewezen vermoedens in de wiskunde. Als je het vermoeden weet te bewijzen word je niet alleen wereldberoemd, maar krijg je ook nog eens een miljoen dollar. De Riemann-hypothese is namelijk een van de Millennium Problems, waarvoor de Clay Foundation in 2000 grote prijzen heeft uitgeloofd.

De Riemann-hypothese zegt iets over de nulpunten van de zogenaamde Riemann-zèta-functie (namelijk dat alle niet-triviale nulpunten van de Riemann-zèta-functie in het complexe vlak allemaal op één lijn liggen: de lijn van complexe getallen die als reëel deel 1/2 hebben). Hoe moeilijk dit ook allemaal klinkt: het vermoeden wordt al wat concreter als je naar het volgende filmpje kijkt, gemaakt (en naar ons gemaild) door Paul-Olivier Dehaye, waar je de nulpunten inderdaad netjes op een rijtje ziet staan.

Voor wie echt iets wil weten over de Riemann-zèta-functie en de Riemann-hypothese: een jaar of twee geleden organiseerde de UvA een webklas voor scholieren over dit onderwerp. De lesbrieven van die webklas (geschreven door Roland van der Veen en Jan van de Craats) zijn gelukkig nog online te vinden: hier! Op zijn website belooft Jan van de Craats dat er modeluitwerkingen beschikbaar zijn, aan te vragen via e-mail. Klik hier voor een korter artikel over hetzelfde onderwerp, ook van van Jan van de Craats.